Ο Ντίνος μας, ο Φρεντ Αστέρ του ελληνικού κινηματογράφου, ο μεγάλος κωμικός και τραγικός ηθοποιός που μας έκανε να γελάσουμε, να κλάψουμε γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου του 1915 στην Αλεξάνδρεια.
Παιδί της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου από Έλληνα πατέρα και μητέρα γεννημένη στην Υεμένη, φεύγει με την επταμελή οικογένειά του (γονείς και 4 αδέλφια) για τη Μασσαλία της Γαλλίας, μετά την καταστροφή που υπέστη ως έμπορος, μετά το κραχ του 1929.
Τελείωσε με άριστα το δημοτικό και το λύκειο και το 1935 επιστρέφουν όλοι μαζί στην Ελλάδα, όπου και γράφτηκε στο «Berkshire High Commercial School», που υπήρχε τότε στην Αθήνα, για να σπουδάσει εμπορικές επιστήμες και ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του.
Πήρε το πτυχίο του και έπιασε κάποιες δουλειές, αλλά μάλλον η μοίρα του, είχε επιλέξει να περπατήσει έναν ένδοξο δρόμο στο χώρο της τέχνης, στο Θέατρο, τον κινηματογράφο και αργότερα και την τηλεόραση.
Οι πρώτες εξετάσεις στέφτηκαν με αποτυχία, γεγονός που δεν απαγοήτευσε καθόλου τον επίμονο νεαρό, γράφτηκε στην ιδιωτική σχολή του διεθνούς φήμης διευθυντή του Θεάτρου «Σάρα Μπερνάρ», Γιαννούλη Σαραντίδη, που είχε έρθει στην Αθήνα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να σκηνοθετήσει μερικά έργα της Μαρίκας Κοτοπούλη και να επιστρέψει πάλι στο Παρίσι.
Δυστυχώς, το ξέσπασμα του πολέμου δεν του επέτρεψε να φύγει κι έτσι ίδρυσε τη Δραματική σχολή «Γιαννούλη Σαραντίδη» όπου ο Ηλιόπουλος είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει δίπλα στους Γιώργο Βακαλό, Θράσο Καστανάκη, Μ. Καραγάτση, Γιώργο Θεοτοκά, Γιάννη Σιδέρη, Αντώνη Γιαννίδη.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΣΑΝΙΔΙ
Το ξεκίνημά του στο θεατρικό σανίδι το 1944, με το θίασο της κυρίας Κατερίνας, στο έργο του Λέο Λεντς, «Κυρία, σας αγαπώ». Αργότερα θα παίξει στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν κ.ά. αποκομίζοντας πάντα θετικά σχόλια για τις ερμηνείες του. Χαρακτηριστικά, ο σπουδαίος ηθοποιός της εποχής Βασίλης Λογοθετίδης είχε πει για το νεαρό, τότε, Ηλιόπουλο: "Τι σπουδαίος! Τι φανταστικός κλόουν! Αυτό θα πει θέατρο!".
Στον Κινηματογράφο ξεκίνησε με την ταινία «Εκατό χιλιάδες λίρες». Το κινηματογραφικό κοινό πολύ γρήγορα τον αγκάλιασε και η αναγνωρισιμότητά του του επέτρεψε να ηγηθεί από το 1953 και θεατρικού θιάσου (με επιχειρηματία τον Χέλμη) στο Θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ, όπου παρουσίασε την κωμωδία: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», με πρωταγωνίστρια την Άννα Συνοδινού.
Μετά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, όπως και τόσοι άλλοι ηθοποιοί έγραψε τη δική του "χρυσή" ιστορία στην πιο όμορφη εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Αμέτρητες κωμωδίες, όπως: "Στουρνάρα 288", "Ζητείται ψεύτης", "Η κυρία του κυρίου", "Μερικοί το προτιμούν κρύο", "Το κοροιδάκι της δεσποινίδος" και πολλές άλλες, μεγάλες επιτυχίες.
Διέπρεψε στο «Εθνικό Θέατρο», στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Μετά το τέλος της άνθησης του ελληνικού κινηματογράφου, ο Ντίνος δεν θα μπορούσε να λείπει από την τηλεόραση.
Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων" Πισσάνος TV για την ΥΕΝΕΔ
"Αξιότιμοι κύριοι" ΟΣΚΑΡ ΤV για την ΕΡΤ
"Ο Ανθρωπάκος" Πισσάνος TV για την ΤΕΝΕΔ
"Τα ξύλινα σπαθιά"
"Θεατρικά έργα με τον Ντίνο Ηλιόπουλο" Παραγωγός: Ελένη Μαβίλη, για την ΕΡΤ
"Η ζωή που δεν έζησα", MEGA 1998
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ
Ο Ηλιόπουλος λάτρεψε τις γυναίκες, αλλά και οι γυναίκες τον ερωτεύετηκαν παράφορα. Ο μεγάλος έρωτας της ζωής του ήταν η γυναίκα του, η πανέμορφη Χίλντεγκαρντ, αυστριακής καταγωγής, την οποία παντρεύτηκε το 1964. Απέκτησαν δυο κόρες, την Εβίτα και τη Χίλντα και τρία εγγόνια.
Απεβίωσε στις 4 Ιουνίου 2001, στην Αθήνα, μετά από μακρά νοσηλεία σε διάφορα νοσοκομεία. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 6/6 στο Α' Νεκροταφείο και στο μνήμα του υπάρχει μια πλάκα, που γράφει κατ' απαίτησή του: «Με συγχωρείτε κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ».
ΤΙΜΕΣ
Για την μεγάλη του προσφορά στο θέατρο τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α, του απενεμήθη το 1999 το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών από τον Δήμο Αθηναίων, αλλά και τιμητική πλακέτα το 2000, από τον Δήμο Πειραιά.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΔΙΑΣΗΜΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΙΝΟ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ
- Κώστας Γεωργουσόπουλος (Κριτικός Θεάτρου): "Ο κλόουν που δραπέτευσε από το φεγγάρι."
- Κωνσταντίνος Σημίτης: "Αλήθεια, πόσες γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν, γέλασαν, πόνεσαν, έκλαψαν, προβληματίστηκαν, μελαγχόλησαν με αυτό τον άξιο καλλιτέχνη, ο οποίος συνδύαζε την καλλιεργημένη θεατρική παιδεία με το απαράμιλλο υποκριτικό ταλέντο που διέθετε. Εμείς και οι νεότερες γενιές θα θυμόμαστε αυτή την αξιοθαύμαστη καλλιτεχνική φιγούρα που έγραψε τη δική της μοναδική ιστορία στο κινηματογραφικό και το θεατρικό στερέωμα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος κατέκτησε επάξια μία θέση στο πάνθεον των μεγάλων δημιουργών και μας έδειξε ότι η Τέχνη είναι ένα μέσο χειραφέτησης και απελευθέρωσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Για αυτό τού οφείλουμε πολλά.
- "Κώστας Καραμανλής: "Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Ντίνος όλων των Ελλήνων, με το αστείρευτο, πολυδιάστατο ταλέντο του υπηρέτησε την τέχνη του, κυριάρχησε στη θεατρική σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, δωρίζοντας απλόχερα το γέλιο σε γενιές Ελλήνων θεατών. Το ήθος του και η σεμνότητά του είναι η παρακαταθήκη του για τους νεότερους συναδέλφους του."
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου