Δέκα χρόνια φως!

Τζίτζιλα μίτζιλα από τη δεκαετία της καταστροφής. Τι είναι τελικά τα ελληνικά έιτις; Συλλέγει ο Θεοχάρης.

Οι βάτες! Το «Τσοβόλα δώστα όλα»! Οι τζέμ, ο χί-μαν και τα σαββατιάτικα πρωινά μπροστά στην τηλεόραση. Οι φωτογραφίες με τις εξτραβαγκάντσες της Βέφας Αλεξιάδου και ειδικά το βιβλίο της «πρόσκληση σε κοκτέιλ». Το χέμο. Οι πολωνοί μετανάστες. Το γάλα εβαπορέ. Τα Πάμπερς και το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τα προϊόντα Κολυνός, Μπάντεντας, Μπό Μεκ.

Οι φουσκωμένες τυρόπιτες με 95% σφολιάτα και 5% μυτζήθρα. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα  σε χρώμα αλουμινόχαρτου και η προσπάθεια απομίμησης χιονιού με βαμβάκια. Οι ουρίτσες στα αντρικά κουρέματα και η χαίτη λασπωτήρας στο μαλλί. Το τεράστιο άσπρο ασύρματο τηλέφωνο. Τα βίντεοκλάμπ και οι βιντεοκασέτες. Οι ζαχαρίτσες σε κύβους. Τα σκαφτά σορτσάκια. Η μυρωδιά της περμανάντ. Τα πρώτα πλυντήρια πιάτων ως το απόλυτο όνειρο της ελληνίδας νοικοκυράς.

Τα λευκά αυτοκίνητα. Οι μοκέτες σε ελεκτρίκ χρώματα. Η μουσική από την αθλητική Κυριακή. Τα βυζιά της Λιάνη. Οι φράχτες από λιγκούστρα. Τα μον αμουρ που βγάζανε οι θείες. Τα πλαστικά ελληνικά σημαιάκια με το κίτρινο σταυρουδάκι στην κορυφή. Τα φωτογραφεία. Το τράνταγμα στα παλιά αστικά λεωφορεία. Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις. Οι ζαγρέ τοίχοι. Οι γούνες. Το στοίβαγμα των παλτό των καλεσμένων στις κρεβατοκάμαρες. Η Τσιτσιολίνα. Η ιεροτελεστία που χρειαζόταν για να ακούσεις έναν δίσκο βινυλίου. Οι θείοι που ερχότανε τα καλοκαίρια από τη Γερμανία/Αυστραλία/Αμερική. Τα βιβλία των εκδόσεων BELL. Τα σκανδιναβικά σταυρόλεξα. Οι τεράστιες πάστες με το πολύ παντεσπάνι και τα τρελά τους ονόματα (χιονούλα, σικάγο, ποντικάκι).

Τα χρυσά κοσμήματα. Τα βαριά σκουλαρίκια με κούμπωμα και η κίνηση των γυναικών όταν τα έβγαζαν. Οι πανάκριβες μπανάνες. Οι κουβέρτες Ναούσης. Ο τσαγκάρης, ο μπακάλης, ο κοτοπουλάς, ο μαραγκός και το μαγαζί που πουλούσε κασέτες. Τα χύμα αυγά. Οι εντοιχισμένοι καθρέφτες και η προτροπή κάθε διακοσμήτριας που σεβόταν τον εαυτό της να προτείνει έναν, καθώς μεγαλώνανε το χώρο. Η πάριζα. Η μυρωδιά της πλαστελίνης. Οι επιδείξεις τάπερ, κατσαρολικών, εσωρούχων. Το μηχάνημα που κολλούσε τις τιμές στα προϊόντα των σουπερμάρκετ. Η παντοκρατορία του οβάλ σχήματος. Η φραντζα κοκοράκι. Τα αποσμητικά πευκάκια. Το μουστάκι στις γυναίκες ασορτί με το κόκκινο κραγιόν. Το πρώτο πόδι της Χαλκιδικης.

Ο  Λε.Πα. η Πωλίνα, ο Κώστας  Χαριτοδιπλωμένος και η Άντζελα Δημητρίου ως πρότυπα ζωής. Οι τεράστιοι κοκάλινοι σκελετοί γυαλιών.  Τα βαριά μεταλλικά έπιπλα βεράντας. Οι μολόχες. Τα έπιπλα σε άσπρη λάκα. Τα διπλά κασετόφωνα. Τα ψηλοκάβαλα γυναικεία τζιν. Τα τάνγκα μπικίνι. Η μόρφατ. Το σοκολατούχο γάλα σε χάρτινη συσκευασία. Τια μαρία, μπατίντα ντε κόκο και η μπίρα Κάιζερ. Τα σατέν ρούχα χωρίς αποσμητικό. Τα μαξιλαράκια λούσου στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Οι κουρτίνες με τα κουκούτσια από ροδάκινο. Η μπαμπού καρέκλα της Εμμανουέλλας. Οι βεντάλιες στους τοίχους. Το σήμα του μέγκα τσάνελ. Η σοκολάτα σεράνο. Το γκρικ καμάκι. Ο συνδικαλισμός στο Δημόσιο. Τα φρουί γλασέ (σύκο/νεράντζι/κεράσι και κάστανο στο τσακίρ κέφι). Η Ασπροβάλτα και ο Σταυρός ως τουριστικοί προορισμοί.

Οι κολόνιες Λούλου και Αναΐς Αναΐς  για τις γυναίκες και η Αλέν Ντελον και αυτή στο μπουκάλι κουκουνάρι για τον άντρα. Η σοκολάτα ντέρμπι. Το καφέ πλαστικό σέικερ με το πιο σκούρο καφέ καπάκι. Τα γουόκι τόκι. Το συνθεσάιζερ και ο συνδυασμός του με το κλαρίνο και το μπουζούκι. Το τέλεξ. Η γκρι συσκευή τηλεφώνου του ΟΤΕ. Ο φραπέ με παγωτό. Το άσπρο αντρικό βρακί μινέρβα. Τα κοντομάνικα πουκάμισα με τα τεράστια μανίκια και την τσέπη. Τα φλιπεράδικα. Τα πλαστικά λουλούδια. Τα μπουζουξίδικα, που λειτουργούσαν κάθε μέρα, όλη μέρα. Η Τζοβάνα Φραγκούλη. Η μπριζόλα με το ρύζι με αρακά. Τα σαπούνια Κλεοπάτρα και Ιμπίριαλ Λέδερ. Τα ρολόγια κάζιο και τα ηλεκτρονικά ρολόγια με τις αδικαιολόγητα πολλές ενδείξεις. Τα διακοσμητικά των παγωτών ζαχαροπλαστείου – δύο μπάλες παγωτό με δύο σημαιούλες, μία ομπρελίτσα, ένα φουρφούρι, δύο πουράκια, ένα μαρασκίνο, δύο ζαχαρωτά και τρία κεράκια που σπινθηρίζουν.

Ο κίτ. Οι μπίγκ μπάμπολ. Η λέξη καψούρα. Τα ζάσταβα, τα λάντα, τα ντάτσια. Η ρόμα πίτσα ως οικογενειακή έξοδος. Το ζβάν και το τούλιπ και η έννοια του λάντσιον μιτ. Ο πανικός για το Τσέρνομπιλ και οι μεταλλικές ντουλάπες μπαλκονιού που γέμιζαν με τρόφιμα. Το ραδιόφωνο στέκα με την κεραία που εξείχε.  Τα ανεμιστηράκια χειρός. Τα καπέλα με το μπροστά μέρος μόνο και ακάλυπτο το κεφάλι ιδιαίτερα αν αυτά ήταν σε πλαστικό κίτρινο. Τα εμπριμέ λουλουδάτα σεντόνια. Οι άσπρες μπουρνουζέ κάλτσες, τα ξεχειλωμένα φανελάκια κασκορσέ και τα καλσόν σε χρώμα κάραμελ. Τα τρελά παιδικά αξεσουάρ, όπως το κρεμαστό πορτοφολάκι σωλήνας ή το σπαστό  ποτηράκι με τους ομόκεντρους κύκλους που έκλεινε σα φυσαρμόνικα. Ο γάμος της Βίσση με τον Καρβέλα. Τα φουσκωτά μπράτσα στα βελουτέ σαλόνια. Οι πέτσες –ένα είδος γλυκού σα φλούδα με γεύση ανάμεσα σε δύο σελοφάν.

Τα μασουράκια ντεμισέ και οι κουβαρίστρες πεταλούδα. Τα μπαρ – έπιπλα στα σπίτια με τον ενσωματωμένο φωτισμό. Τα δίχως χρηστική αξία σεμέν πάνω από την τηλεόραση και πάνω από το ψυγείο. Τα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ. Άσσος μαλακο, καρελια πλακέ κασετινα, κούπερ. Η Τσεχοσλοβακία. Οι κορνιζωμένες μεταξοτυπίες με αιγυπτιακές παραστάσεις από πάπυρο. Το «μην τα τρώς αυτά τα γλυκά, μην έρθει κάποιος και τι θα έχουμε να βγάλουμε». Οι φορητοί φακοί (τεράστιοι πλακέ με διάφορα χρώματα ή μικροί αλλά με χειροκίνητο δυναμό). Οι παντόφλες με γούνα και τακουνάκι. Τα λουκάνικα Φρανκφούρτης και δη τα μικρά λουκανικάκια κοκτέιλ. Το κλακ που έκανε το κασετόφωνο όταν πατούσες το << και ο ήχος που έκανε η κασέτα μέχρι να ξανακούσεις πάλι το ίδιο τραγούδι.



* Ευχαριστώ για τη βοήθεια την επιστημονική σύμβουλο-παπαρολόγο των έιτις Αναστασία Τσορμπατζόγλου (η οποία υποστηρίζει ότι υπήρχε επίσης στα έιτις γυναικείο κραγιόν από την Τουρκία σε χρυσή συσκευασία, χρώματος κόκκινου, που γινόταν με την ώρα πράσινο. Το σημειώνω απλώς με κάθε επιφύλαξη,  χωρίς να έχω δει το χρηστικό αυτό αντικείμενο με τα ίδια μου τα μάτια).




πηγή :  http://www.lifo.gr/